Saturday 1 March 2008

Chapters 091 to 100


91.  බිරියට යටත්වීම

901.     උසස් පල නො ලබති                -           බිරිඳට යටත් වන්නෝ
            කිරියට කැමති දන                    -           කැමති නොමවන වනත් එය වෙයි.

902.     දම් අරුත් යන දෙක                   -           නො රකින දනන් බිරිඳට
            ලැදිව ලත් යසිසුරු                    -           ගෙනෙයි ලජ්ජාව දිවිහිමි කොට.

903.     බිරිඳට යටත්වුන                       -           නො සැබියාවෙන් හැම විට
            ලැජ්ජාව ගෙන දෙයි                  -           ලෙව්හි සුදනන් අතර සැම දා.

904.     බිය වදින බිරිඳට                       -           පසු අත් බැව පහත්වන
            දදුනගෙ පාලනය                       -           උසස් නො මවේ කවර කලෙකත්.

905.     බිරිඳට බිය වදින                       -           පුඟූලා සැම විටකම
            සුදන වැඩ සඳහා                       -           යමක් කරනට බියෙන් පසුවෙයි.

906.     රාගික ඇලුම් ඇති                     -           බිරිඳට බිය වදින්නෝ
            දෙවියන් මෙන් විසුව                 -           නමුත් නො ලබති උසස් බවකූදු.

907.     බිරිඳගේ මෙහෙවර                   -           කිරියයන් කර හැසිරෙන
            ගැහැනු බව උත්තම                  -           පිරිමි බවටත් වඩා විලි ඇති.

908.     බිරිඳට කැමති ලෙස                  -           හැසිරෙන දනෝ සැමවිට
            මිතූරු අඩු ලුහුඩුව                      -           නො සපුරති හොඳ කිරිය නො කරති.

909.     දහමත් කාමයත්                        -           යස ඉසුරු නොලබති
            මෙහෙවර කළවුනට                  -           බිරිඳ අනුගමනය කිරීමෙන්.

910.     විමසංන බුද්දිය                         -           පුලුල් ලෙස ඇති දනහට
            දදකම් නො මැතිවේ                  -           බිරිඳ හා එක්ව ඇතිවන ලද.

92.  පොදු ස්ත්රිය

911.     යස ඉසුරට කැමති                     -           ආදරය නො කැමති වූ
            පොදු ලඳුන් තෙපලන                -           මිහිරි වදනත් පහත් බව දෙයි.

912.     පලයම බලාගෙන                     -           පියකරු වදන් තෙපලන
            යහ ගූණ නැණ නො මැති          -           ලඳුන් හා එක්විම නො කරන්.

913.     දනයට වහල්වූ                          -           පොදු ලඳුන් හා සසගය
            අඳුරු කාමරයෙක                     -           මළ කඳක් වැළඳ ගැනුමට සම.

914.     කූළුණ දනය ලෙස                 -           සලකන නුවණ ඇත්තෝ
            දනය හිත කැමති                   -           ලඳගෙ සුළු සැපය නො ගනිත් මැයි.

915.     විමසංන බුද්දිය                         -           පුළුල් වූ නැණවත් දන
            දනයට හිත කැමති                    -           ලඳුන් ගේ සුළු සැපය නො ගනිති.

916.     ගූණ නුවණ ඇත්තෝ                -           යහ ගති පතූරුවන සුලු
            සැරසී අබිසරුවන්                     -           වැළඳ ගැනුමක් නොම කෙරෙත්මය.

917.     නැණ මඳ දද දනෝ                   -           පිරුණු පැහැදිලි සිත් නැති
            සසඟය රුති කරත්                    -           ලඳගෙ යසිසුරු හිත කැමතිවූ.

918.     දුර දිග දැකූම් නැති                    -           විමසිලි රහිත දදුනට
            මායමික අබිසරු                       -           ලියන් සසගය මලවියා වෙයි.

919.     සසඟ රස හිතවත්                      -           සැරසුන අබිසරුන් නම්
            නීච නුනුවණ දන                      -           එරෙන මඩවලවල් සමානයි.

920.     සුරාවත් සුදුව                            -           දෙ සිතැති ලඳුන් මේ ඇම
            සබැඳිව කල් ගෙවුම                  -           ඉසුරු නැති විමට හේතූ වේ.

93.  සුරා පානය නො කිරීම

920.     හැමවිට සුරායෙහි                     -           ඇල්මෙන් බැඳුන ඇත්තෝ
            නො සැලකෙත් සැමදා              -           සුදන පැසසුම් පවා නො ලබත්.

922.     වැරදීවත් සුරා                           -           පානය නො කළ යුත්තකි
            පානය කළේ නම්                      -           ලද නො හැකිවේ සාදු සැලකිලි.

923.     බිහි කළ මව පවා                      -           පිළිකූල් කළෝ නම් ඇයි ?
            සාදුන් ඉදිරියේ                          -           සුරා මතයෙන් ලබනු නින්දා.

924.     සුරාවෙන් මත්වූ                        -           සා මහත් වරදට
            සිරිකත විලි වැදි                        -           පලා යෙයි පිටු පෑම නියත යි.

925.     තම දනය වැය කර                    -           සිහි නැති බව ලබත් නම්
            මඟින් වන පලය                    -           කිම ? විමසිලි වන්න මුලදී.

926.     නින්දෙහි වැද සිටින                  -           අය මළවුනට සම වෙත්
            පරිදි රා බොන                   -           දන වස බොන්න නට සම වෙත්.

927.     සුරාවෙන් නිරතූරු                     -           මත්වන්නන් ගෙ ගති දත්
            ගම් වැසියෝ ඔවුන්                   -           සිනාවට ලක් කරත් ඇමදා.

928.     රා බී මත්වීම                             -           නො දනිමි කීම අත්හරු
            සිතෙහි සැඟවුනු දැය                 -           මුවෙන් පිටවෙත් නො දැනුවත්වම.

929.     දිය තූළ වන් කෙනකූ                 -           ගින්නෙන් පුළුස්සන මෙනි
            මත්වූ දද දනට                           -           ඔවා අනුසාසනා දීමත්.

930.     මත්වූවකූ බලා                          -           සිහි ඇති අතර සිතූවොත්
            බිමෙහි ඇති වරද                       -           නො පෙනේද රා බොන දනන්හට.

94.  සූදුව

931.     නො කැමති විය යුතූය               -           සුදුව දිනිය හැකි වුව
            දිනුව දැය සම වේ                     -           බිලිය සමගින් ගිලූ ඇමකට.

932.     සියයක් නැති කරන                   -           දිනුමක් පිණිස සිතමින්
            දිවි ගෙවුමක් ඇද්ද ?                  -           සුදු කරුවන් ලබන යහපත්.

933.     දනය ගොස් අනුනට                  -           එක් වෙයි නිරායාසෙන්
            නො කඩවා සොලවා                -           කවඩි දැමුමෙන් හිත කැමති වී.

934.     දිළිඳු බව ගෙන දෙන                 -           යස ඉසුරු ඇම සුන් වී
            දුක දෙවන සුදුව                        -           විනා අනිකක් ලොවේ වෙන නැත.

935.     සූදුව සූදු පළ                             -           සහ කවඩින්ට ඇලුමැති
            දද දනෝ දිවිහිමි                       -           දිළිඳු බව පහ නොකර දුක්වෙති.

936.     සූදුව නමැති වූ                           -           මූ දේවියට එක්වූ
            දද දනෝ දුක මිස                       -           සැපක් නො ලබති ගියත් පණනල.

937.     රෑ දවල් නැතිව                          -           යෙදුනෝ සූදු කෙළියෙහි
            හිත පුරුදු දනයත්                      -           ගූණය මේ දෙක සදා වනසත්.

938.     කරුණාව සැබි බව                    -           සම්පත දනය වනසා
            ගැහැට දුක් කරදර                     -           දෙවන්නේ සුදුවයි නිතැතින්.

939.     ආහාරය යසස                          -           ඉගෙනුම දනය ඇඟලුම්
            නො ලබත් දද දනෝ                 -           සදා දූ කෙළියට ඇලුම් ඇති.

940.     එන දුකක් පාසා                        -           දිවිය සැප පතනා මෙන්
            පැරදුමක් පාසා                          -           සුදුවට වඩ වඩා ලැදිවෙත්.

95.  පිළියම

941.     වා පිත් සෙම් කියන                   -           තූන වැඩිවුවත් අඩුවුව
            රෝග වැළඳීමට                         -           හේතූවේ යනු ඇදුරු මතයයි.

942.     කෑ අහර දිරවු                            -           පසු පමණ දැන කෑවොත්
            එය සැපය පිණිසයි                    -           කයට ඔසු උවමනා නො කෙරෙයි.

943.     දිරවූ පසු අහර                           -           පමණ දැන වැළඳීමෙන්
            ආයු සැප ගෙන දේ                   -           සතූට සම්පත එයින් පැමිණේ.

944.     සාගිනි දැනුන පසු                     -           පිළිමල් නො වන ආහර
            වැළඳිම යුතූ වෙයි                     -           කලින් ගත් අහර දිරවුම දැන.

945.     පමණ දැන කෑමෙන්                 -           එකිනෙකට ගැළපෙන සේ
            සදාකල් දිවියේ                         -           රෝග බිය සහමුලින් වැනසෙයි.

946.     බොහෝ කොට කෑමට              -           ලැදිවූවන්ට රෝ දුක්
            පැමිණෙන පරිදි වෙයි               -           පමණ දැන වළඳන අයට සැප.

947.     සා ගිනි තරම දැන                     -           විමසා විනා වැඩි පුර
            වැළඳීම ආහර                           -           රෝගයන් වැළඳෙන්ට හේතූයි.

948.     රෝගයත් එහි මුල                     -           විමසා නිවාරණ මග
            නිවැරදි ලෙස කරන                  -           පිළියමෙන් ගූණ වහා පැමිණේ.

949.     රෝගියා රෝගය                      -           කාලය ලකූණු මේවා
            ගැන හොඳින් විමසා                 -           වෙදැදුරා කළයුතූය පිළියම.

950.     වෙදා සහ ඔසුවත්                      -           හෙදකම් කරන ඇත්තා
            ලෙඩා යන සිව් දැ                      -           පිළියමෙක විය යුතූ කොටස් වෙත්.

සෙසු කරුණු

96.  උසස් කූලයෙහි ඉපදීම

951.     උදු බවත් හිරියත්                       -           සැබවින් පහළ වීමක්
            කූලවතූන් වෙත මිස                  -           නො මැත කූලහීනයන් කෙරෙහි.

952.     හික්මීම සබවස                         -           හා හිරිය යන මේ ගූණ
            පතිත වෙත් ඇම විට                  -           කූලවතූන් ළඟ සදා කල්හි.

953.     සිනා මුසු මුහුණත්                     -           පිය වදන දානය හා
            නිගා නො කරන බව                 -           සුදන සතූ ගූණ සතර අයුරුයි.

954.     එක පිට ගොඩ ගසා                  -           කෝටි ගණනින් සම්පත්
            ලැබුණ සත් දනෝ                  -           නොම කෙරෙති නීච වැඩ කිසි කල.

955.     අඩු වුව යස ඉසුරු                     -           වැදගත් පරපුරින් එන
            කූලවත්තූ කිසිකල                     -           යහ ගූණින් හීන මොන වෙත් මැයි.

956.     හිත කැමති විසුමට                     -           කූලවත් දනට එක් වී
            කූලවතා වංචා                           -           සහිත වරදින් සදා වෙන් වෙයි.

957.     කූලවතූන් වෙත ඇති                 -           වරදක් විනම් සුළු වුව
            අහසෙහි සඳ ලපය                    -           වගේ හොඳ හැටි පෙනෙයි හැමටම.

958.     නො සිතයි නම් දියුණ               -           පරපුරැ ජනිත පවුලේ
            ඔහු ගැන සැක කෙරේ               -           කෙබඳු පවුලෙක බිහිවුනේ දැ යි.

959.     බිම සිටවූ ඇටය                        -           හඳුනන පරිදි පැලයෙන්
            කූලවත් බව දැනේ                    -           මුවින් ගිලිහෙන වචන ඇසුරෙන්.

960.     හොඳකම රැකෙන්නට              -           විලිය රැක ගත යුතූ සේ
            කූල රැක්ම සඳහා                      -           විනීතව හැසිරීම විය යුතූ.

97.  ආත්ම ගෞරවය

961.     අති උසස් උත්තම                      -           ගරු සරු ලබනු සඳහා
            තම පවුල කෙලෙසන                -           පහත් කිරියක් නො කළ යුතූ වේ.

962.     උසස්බව ගරු බව                     -           ලබනට පවා අවැඩක්
            දිවි ගියත් නො කරති                 -           යසස වීරත්වය කැමැත්තෝ.

963.     දනය අඩුවන විට                       -           උසස් ලෙස හැසිරිය යුතූ
            දාන්තය දනවත්                         -           කමෙහිදී රැක ගැනුම් සෑහේ.

964.     පහත වන් විට දී                       -           ගරු බව නැතිව මිනිසුන්
            පිළිකූල් කෙරෙනුයේ                -           හිසෙන් ගිලිහුණ කෙස් රොදක් මෙනි.

965.     ගරුව අඩුකරවන                      -           සුළු දෙයක් මුත් කළහොත්
            හෙල මෙන් උස් වුවත්               -           උස් තැනින් පහතට වැටෙත් මැයි.

966.     නින්දා කරනවුන්                       -           පස්සෙහි යන්නෙ කූමටද ?
            මෙ ලොව යසසක් හෝ             -           පසුව සහ සැප වුව නො දේ නම්.

967.     නිගා නින්දා දෙන                      -           අනුවණ දනන් සමගින්
            විසුමට වඩා හොඳ                    -           තනිව වැනසීම ගූණ ගෙන දෙයි.

968.     ගරු සරු බව නැසී                     -           යන විට සිරුර රැකූමත්
            පණ නල නවත්වන                   -           බෙහෙතක් ? මරණය වළක්වා.

969.     ලොම් වැටුන සෙමරුන්             -           ජීවත් නොවන පරිදි
            නැසුන තැන ගරු බව                -           දිවිය තොරකර ගැනේ මහරු.

970.     නැතිව අවමානය                       -           දිවි ඔරුව පදවන ලද
            ගරුව ඇතිවුන්ගේ                     -           වඳිති යසසට සුදන ලෙව්හි.
98.  උතූම් බව

971.     සිතෙහි නිමල බව                  -           කෙනෙකූට නිපන් යසසයි
            පහත් බව වනුයේ                      -           එලෙස නැතිවම දිවි ගෙවීමයි.

972.     ලොවේ හැම සත්නට                -           ඉපැදීම සම අයිතිය
            කිරියෙහි වෙනස් කම්                -           අනුව උනු.නුන් තතූ වෙනස්වේ.

973.     උසස් තැන සිටිය                     -           දුදනෝ නොවෙති උතූමෝ
            පහත් තැන සිටියද                     -           ගූණැති දන අදමයෝ නො වෙති.

974.     උත්තම බව රකින                     -           හිත නිසල කූලඟන මෙන්
            තැන්පත් සිතැත්තේ                   -           තමා රැක හැසිරීම ඇතිවේ.

975.     කළ නොහැකි දුස්කර                -           ඇම කිරියක්ම පාසා
            නියම පිළිවෙල දැන                  -           උගත් උතූමෝ කරත් යහතින්.

976.     උපකාර ගැනුමෙහි                    -           උතූමන් පා පියුම් වැඳ
            හැඟීමක් නො මැතිය                 -           පහත් ගති ඇති දද දනන්හට.

977.     නුසුදුසු අය අතර                       -           රැඳි යන ඉසුරු වේ නම්
            මළවුන් වෙත තිබුණ                 -           ඉසුරු සම වේ පලක් නො මැතියි.

978.     නිහතමානී බව                          -           හැමවිට උතූම් ගතියයි
            පහත් බව සැරසෙයි                  -           තමා පුරසාරමින් බෙහෙවින්.

979.     නිරහංකාර කම                         -           පිළිපන් උතූම් ගතියයි
            පහත්බව නිතැතින්                    -           අහංකාරත්වයෙන් පැද වේ.

980.     අන් වරද සඟවන                      -           ගතියම උතූම් වූ මෙන්
            අනුන් දොස දුටු තැන                -           කියා පෑමත් පහත් ගතියයි.
             
99.  සාධුත්වය

981.     යුතූ අයුතූකම් දත්                      -           සාදු ගූණ ඇතිවුන් හට
            සියල්ලම හොඳකම්                  -           තමන් යුතූකම් වේවි හැම විට.

982.     සුගූණවත් බාවය                       -           සු දනන් උරුම වූවකි
            වෙන අනික් හොඳකම්              -           සදා හොඳකම් නොවේ ඔවුනට.

983.     සමබව කූළුණු බව                    -           සබවස ආදරය හා
            හිරිය යන මේ පස                     -           කූලුණු වේ සාදු ගූණ උසුලන.

984.     නො මරණ යහ ගූණය              -           රැක හැසිරීම සිලය
            නො කියන අන් වරද                 -           ගතිය සත් ගූණ නමින් හැඳිනෙති.

985.     බලවතූනගෙ බලය                    -           දැමුන බව ඇතිවීමයි
            සුදනනට සතූරන්                      -           නසන අවියත් දැමුණු බව වේ.

986.     පහතූන් වෙතින් වුව                  -           පැරදීම පිළිගනී නම්
            උරගල එය තමා                        -           සුදන සතූ ගූණ බලන උරගා.

987.     කළවුනටත් අවැඩ                     -           යහපත් වැඩක් නො කළොත්
            කිමද ? ඇතිවන පල                  -           සු ගූණ වත්කම රඳා තිබුණෙන්.

988.     නැතිවත් යස ඉසුරු                   -           යහ ගූණ ගති හෙබේනම්
            නිගාවක් නොම වේ                  -           සුදන සතූ යස ඉසුරු ගූණයයි.

989.     යුග අග සැම දෙයම                  -           වෙනස් වන මුත් නියතින්
            සාදු හු සත් ගූණ                       -           වෙනස් නො කරත් කවර විටකත්.

990.     සාදුන් සු ගූණින්                       -           පිරිහුණි නම් කෙසේ හෝ
            මේ මහ පොළවවත්                  -           නුසුලයි බර එබඳු වූන්ගේ.

100.  ශිලාචාර බව

991.     හැම දෙනට ලෙව්හි                   -           දක්නට හැකි පහසු වූ
            සීලාචාර බව                             -           ලැබුම හැම දෙනෙකුටම පහසුය.

992.     අදරැති බව ලැබුම                      -           උසස් පවුලක ඉපදුම
            යහ ගුණයෙන් හෙබුම               -           සදා ගුණවත්කමේ ලකුණුයි.

993.     සිරුරින් සම බවම                     -           සම බව නො වේ මිනිසුන්
            සාදු ගුණ සම බව                      -           නියම සමතාවයයි සැලැකේ.

994.     නීතියත් දහමත්                         -           දැන හැඳිනගෙන නුවණින්
            පල නෙලුව දනගේ                    -           ගුණයනට ලොව පවා පසසති.

995.     සතුරුකමෙහිදි වුව                    -           ගුණවතුන් ගුණවත් නම්
            කෙළි සෙල්ලම් පිණිස              -           පවා අපහාසයන් නරකයි.

996.     මෙලොව පවතින්නේ                -           ගුණවතුනගෙ ගුණින් වේ
            ගුණ නොමැති කල                -           පසට යට වී මැරෙනු පමණයි.

997.     යහපත් ගති නො මැතී               -           දනෝ කොපමණ සිටියද
            පීරක් මෙන් තියුණු                    -           වූවත් ගස් මෙනි ඇගීමක් නැතී.

998.     නො කිරීම හොඳකම්                -           පහත් ගතියකි සැම දා
            යහලු නොව නිතරම                 -           නරක වැඩ කරනවුන්හට වුව.

999.     තුටුවන හැකියාව                      -           නැණ මඳ දනට නො මැතිය
            අඳුරු නැතිවිට වුව                     -           වෙලෙන අඳුරක් ඔවුන්හට ඇති.

1000.   අගුණවත් දද දැන                      -           ලද යස ඉසුරු හැමෙකක්
            නරක මැටි කළයක                   -           දැමූ හොඳ කිරිවලට සම වේ.

No comments:

Post a Comment