Saturday, 1 March 2008

Chapters 011 to 020



11.  කළගූණ තැකීම

101.     උදව්වක් වශයෙන්                    -           කිසිවක් නො කළ කෙනෙකූට
            කරන උපකාරය                        -           අහසටත් පොළවටත් නො සමයි.

102.     නිසි කලට කෙනෙකූට              -           කල උපකාර වූ නම්
            එය ඉතා සුළු වුව                       -           මහා ලොවටත් වැඩි විශාලයි.

103.     ලබන පල නොසිතා                  -           කළ උදව්වෙහි හොඳ බව
            මනින්නට හැකි නම්                  -           මහා මුහුදට වැඩි විශාලයි.

104.     අමුවක තරම් වූ                         -           සුළු උපකාරයක් වුව
            පලය දත් ඇත්තෝ                    -           ගනිති එය තල් තරම් වනසේ.

105.     උදව් ලද්දහු ගේ                        -           ගතිගූණ සිරිත් අනුවම
            කළ උපකාරයෙහි                     -           අගය මැනුනා සෑම කල්හිම.

106.     වැරදි නැති අයගේ                     -           හොඳ හිත නොකර අමතක
            පිහිට වූවන් හා                          -           සබඳකම රැක ගන්න හැමවිට.

107.     තම දුක සිඳ දැමූ                        -           ගූණවතූන්ගේ ගූණකඳ
            සත් දැයෙක උපනත්                 -           සුදන සිහිපත් කරන සැමදා.

108.     කෙනෙකූන් කළ ගූණය             -           අමතක වීම නරකයි
            අඟූණ කළ විටකදී                     -           වහා අමතක වීම යහපති.

109.     මරණට තරම් වන                     -           අගූණ කළමුත් කිසිවෙක්
            පළමු කළ ගූණයක්                   -           සිතන විට අගූණ වැනසී යයි.

110.     ගැළවිමට හැකිය                       -           බිඳලුව නමුදු හැම ගූණ
            කළ ගූණ නොතැකූවොත්          -           නොහැකි වේ ගැලවීම ලැබුමට.


12.  මැදහත් බව

111.     මැදහත් බව උතූම්                     -           ගූණයකි කෙරෙහි හැමදෙන
            දැහැමිව හැසිරෙන්ට                 -           ඉඩක් ලැබ ජීවත්වනුයෙ නම්.

112.     මැදහත් ගූණින් යුතූ                   -           සුදන සැපයූ වස්තූව
            නො නැසී ඉතිරි වී                     -           පරපුරට රැකවරණ ගෙන දේ.

113.     නොමැදහත් ගූණයෙන්             -           ලද දනින් වුව යහපත
            මනැසින් මෙනෙහි කර             -           හනික අත්හැර දැමිය යුතූමයි.

114.     නොමැදහත් මැදහත්                 -           අය කවුරුදැයි විමසුව
            ඔවුනොවුන්ගෙන් පසු               -           සෙස්ස හැමවිට එයට පිහිටයි.

115.     පාඩුව ලාභය                          -           මෙ ලොවෙහි සොබා දහමයි
            දෙක්හි නොසැලෙන              -           සිතක් ඇති බව සුදන ගූණයයි.

116.     මැදහත් බවින් තොර                 -           සිතකින් කළොත් අදහම්
            නයින් වැනසෙනුයෙ             -           තමා බව දැනගනුව නිසැකින්.

117.     මැදහත්ව හැසිරෙන                  -           අයගේ ඇති දිළිඳු බව
            ලෙව්හි සුදනෝ සැම                 -           නො සලකති අඩුපාඩුවක් ලෙස.

118.     හොඳහැටි විමසමින්                  -           කිරනා තූලාවක් මෙන්
            පසෙකට නො නැමීම                -           සාදු දනහට වේ අබරණ.

119.     සිත තූළ තිර ලෙසට                   -           වක් බවෙක් නැති වී නම්
            බසෙහිදු එම ගූණය                   -           ඇති බව මැදහත් ගතියවේ.

120.     අනුන් සතූ වස්තූව                     -           තම සතූ දනය පරිදි
            රැක බලා නිසිලෙස                   -           කරන වාණිජකම ලාබයයි.


13.  ආත්ම දමනය

121.     තමා දමනය කළ                       -           අය යැවෙත් අමරුන් වෙත
            නො කළහු ගනඳුරට                 -           හෙවත් නිරයට පමුණුවාලයි.

122.     තමා තම දමනය                       -           දනයක් පරිදි සුරකින්
            ඉසුරුමත් සතහට                      -           දනය දමනය කෙරුන තිදොරයි.

123.     දතයුතූ දැ උගෙන                      -           යහ ගූණ දහම් ඔස්සේ
            තමා දමනය කළ                       -           ඇමට මතූ සුව පල උදා වේ.

124.     නියම ගිහිකම රැක                    -           කෙනෙක් දමනය වූ නම්
            උසස් වේ සැමවිට                     -           මහා ගිරිකූළ උසට වැඩියෙන්.

125.     නිහතමානී බව                          -           සැමදෙනාට උචිතයි
            ඔවුනතූරෙන් වඩා                     -           දනවතූන්ටම සුදුසු දනයකි.

126.     ඉදිබු මෙන් ජන්මෙක                -           පහ දැමුවහොත් නිසිලෙද
            එසේ කළ දමනය                      -           ජන්ම හතකට රැක්ම ගෙන දේ.

127.     කූමක් නො රැකිය කිම ?           -           දිව රැක ගත මනා වේ
            නොරැකී නම් නිසිලෙද              -           බසින් වැරදී සොවට පත් වේ.

128.     හොඳ බසකින් වුවත්                 -           නරක පල ගෙන දේ නම්
            එහි ඇති සියළු හොඳ                 -           නොහොඳ වේ යැයි දැනුව නිතැතින්.

129.     ගින්නෙන් දැවෙන කල             -           ඇති වේදනා මැකූනක්
            දිව.ගින් දැවුන කල                    -           කැලල නොමැකි සිතෙහි පවති.

130.     කෝපය වළක්වා                      -           සතරෙහි නිපුන වූ කල
            තමා දමනය කළ                       -           අය සොයා ගෙන දහම වී.

14.  මනා පැවැත්ම

131.     හැමටම නිමලබව                     -           ගෙන එන මනා පැවතූම
            පණටත් වැඩි උසස්                   -           ලෙසට රැකූමයි ඇවැසි වන්නේ.

132.     සුසිරිත රකිනු මැන                    -           දහක් කරදර විඳවුව
            විමසා බලන විට                       -           එයම පිහිටකි සැම දෙනාටම.

133.     මනා පැවතූම් ඇති                     -           ගතියම උසස් බව දෙයි
            නොමනා පැවතූමෙන්               -           පහත් බව ඇතිවේවි හැමවිට.

134.     අමතක වුව දහම්                       -           පූජකයාට උගතැක
            දුසිරිතෙහි ගැලුනොත්                -           ඔහුගෙ තතූ පිරිහෙනු නියත වේ.

135.     ඉසිය ඇති දනහට                      -           දනයක් නොමැතිවා මෙන්
            උසස්බව නැත්තේ                     -           මනා පැවතූම් නැති දනන්හට.

136.     නොමනා පැවැත්මෙන්              -           එන වරද දැන ගත් කල
            සුසිරිතෙන් නො හැරෙති           -           සිත්හි නිරගති ඇති නැණැත්තෝ.

137.     මනා පැවතූම් නිති                     -           නො සිතූ උසස් තැන දෙයි
            තද නිගා නින්දා                         -           ලැබේ දුසිරිත් නිසා හැමදා.

138.     මොක් සැප පිණිස වේ               -           සුසිරිත නමැති බිජය
            දුසිරිත හැම විටම                      -           මෙලෝ පරලෝ දෙක්හි දුක්දෙයි.

139.     මනා පැවතූම් ඇති                     -           උතූමෝ අමතකින්වත්
            පල නැති රළු වදන්                    -           මුවින් නො හෙලති පිටට කිසිවට.

140.     නෙක සතර උගෙනත්               -           සුදනන් සමඟ හැසුරුම
            නොදත් නම් හරිහැටි                 -           හේ තෙමේ දදුනට සමානයි.

15.  පර.ඹුවන් නො කැමතිබව

141.     පර.ඹුනට හිතැතිව                     -           බැඳෙනා පහත් දදකම
            ලොව මහඟූ දහමත්                  -           අරුත දතූවන් කෙරෙහි නොමැතියි.

142.     පස් කම් සැප කැමති                 -           ලෝවැසි දනන් අතූරෙන්
            පර.ඹුන් වෙත බැඳෙන              -           අයට සම වෙන දද දනෝ නැත.

143.     කූළුපග හුරු පුරුදු                     -           තම මිතූරන්ගෙ බිරියන්
            සමඟ සහවාසය                        -           යෙදෙනවුන් මළවුන් සමානයි.

144.     කිසිවක් නොම සිතා                  -           පර.ඹුන් වෙත බැඳේනම්
            කෙතරම් උසස් අය                   -           වුවද අවසන කූමක් වේවිද ?

145.     පහසු යැ යි සලකා                    -           පර.ඹුන් වෙතට යන්නා
            නිගා නින්දාවන්                        -           ලබයි නොමැකෙන පරිදි දිවිහිමි.

146.     පිළිකූළත් පව බිය                     -           හා නිගා මේ සිව්ගූණ
            පර.ඹුන් වෙතට යන                  -           දද දනන්ගෙන් බැහැර නොමයෙයි.

147.     පර.ඹුන් වෙතට ගොස්               -           සහවසෙහි නො බැඳෙන්නා
            ලෝ දහම දැනැඳින                   -           එලෙස දිවි ගෙවන ගිහියා වේ.

148.     පර.ඹුන් වෙත නො යන            -           මා හැඟි වීරතාවය
            සුදන සතූ දහමය                       -           උසස් පැවතූම එයම වේ මැ යි.

149.     මේ මහා ලෙව්හි                        -           හොඳම ගණයට ගැනුනෝ
            කවුරුදැයි කිවහොත්                 -           පර.ඹුවන්හට එක් නොවන්නෝ.

150.     දහමට සිත නො ලා                   -           අදහම් කළත් වියරුව
            පස්කම් සුව පිණිස                    -           නොයනු යහපති පර.ඹුවන් වෙත.  

16.  ඉවසිම

151.     කණින්නන් උසුලන                  -           මේ මහ පොළොව පරිදි
            නිගා නින්දාවන්                                    -           කරනු ඉවසුම උතූම් ගූණයකි.

152.     හැමවිට කළ වරද                      -           ඉවසන ගූණය යහපති
            එම වරද අමතක                       -           කරන ගූණයත් වඩා යහපති.

153.     සඟරා නො කිරිම                     -           ලොකූම දුප්පත්කම වේ
            මහා බලවත්කම                       -           දදුන් වරදට ඉවසීම වේ.

154.     සපිරුණු ගූණැතිබව                  -           අත් නො හරිනු කැමති නම්
            ඉවසීම ඇතිවම                         -           හැසිරිම යුතූකමකි හැමවිට.

155.     දඩුවම් කරන්නෝ                     -           අගය නො කෙරෙති ලෙව්හි
            රන් සේ අගය කොට                 -           ගැනෙති ඉවසන දනෝ හැමදා.

156.     දඩුවම් කරන්නෝ                     -           ලබති සතූටක් දිනම
            දිවිහිම් කොට යසස්                  -           ලබති ඉවසන දනෝ බෙහෙවින්.

157.     පෙරළා නරකක්                     -           කළහොත් සිත තැවෙන්නෙන්
            නරක කළවුන්හට                     -           නරක නො කිරීම යහපත් වේ.

158.     උඩඟූ වීමෙන් සිත                     -           නපුරුකම් කරනාවුන්
            ඉවසීමෙන් යුතූව                       -           දිනා ගැනුමත් ඉතා යහපති.

159.     කූරිරු රළු බස්                       -           නපුරන් වෙතින් ගිලිහෙන
            ඉවසා වදාළෝ                          -           පැවිද්දනටත් වඩා උතූමැ යි.

160.     නොකා සිල් රක්නා                   -           උතූමනට වැඩි උතූමෝ
            නපුරන්ගෙ රළු බස්                   -           අසා නිසලව මුදිත වූවෝ.

17.  ඊර්ෂ්යා නො කිරීම

161.     තම සිත තූළ කිසිම                    -           ඉසියක් නොමැති ගතියම්
            මනා පැවතූම ලෙස                   -           ගතොත් එය වේ උසස් පැවතූම.

162.     මෙ ලෝ සව් සත වෙත              -           ඉසිබව නොමැති නම් සිත
            අපරිමිත ගූණයක්                      -           එයට සමවන ලොවේ වෙත නැත.

163.     අනුන් සතූ වස්තූව                     -           නොරැකම ඉසි කරන්නා
            ඉසි නිසාවෙන්                      -           දැහැමි නොම වෙයි දනය නො ලබයි.

164.     අදහම් කිරීමෙන්                       -           වරද එන බව දත්තෝ
            ඉසියෙහි බැඳීමෙන්                   -           කෙලෙසකත් නොම කරත් අදහම්.

165.     සතූරනටත් නො හැකි               -           වුව ඉසි දනන් වැනසුම
            ඔවුනොවුන් ඉසි සිත                 -           හොඳින් සෑහේ එය කිරීමට.

166.     දීමට අකැමැතිව                        -           ඉසි කළ අයගෙ නෑයෝ
            කෑමත් ඇඳිමත්                          -           නැතිව වැනසෙති ඉසාවෙන්.

167.     කෙරේ ඉසිකරනුන්                   -           අසතූටුව ඉසි කළ සිරි
            .මූදේවි. සොයුරිය                     -           ගෙනත් පෙන්වා ඉවත්වී යයි.

168.     ඉසි නම් පාපියා                         -           ඉසිමත් දුදන සම්පත
            නසනු පමණක් නොව               -           ඔහු දුක් ගිනි තූළ ඔබා වී.

169.     ඉසිය සිත ඇති නැති                  -           අයගෙ දන ඇති නැතිබව
            ඇත්නම් පෙනෙන්නට               -           දෙකම විමසනු වටී ලෙව්හී.

170.     ඉසි සිත ඇති කල්හි                   -           ලොව උසස් වුවෝ තැන
            උසස් තැන ලැබුවෝ                 -           පතිත නොමවෙති ඉසිය නැති කල.


18.  දළ ලොබින් වෙන් වීම

171.     උදු ගූණයක් නැතිව                   -           පර ඉසුරු ලොබ වී නම්
            කූලය පිරිහීමත්                         -           සමඟ වරදත් ඒවි එවිටම.

172.     උදු නැති ගූණය ගැන                 -           විලියෙන් පසුබාන අය
            ලබන පල ලොල් වී                   -           නිගා දෙන නිචකම් නො කරති.

173.     දහමින් ලබත හැකි                    -           මොක්සුව කැමති වූවෝ
            අදහම් නොම කෙරෙති              -           ඉතා සුළු සැපයක් ලබනු වස්.

174.     තමනට නැත කියා                    -           අන් සැපත ලොබ නො කරති
            හරි දූකූම් ඇත්තෝ                    -           පසිඳුරන් දමනය කළා වූ.

175.     පැතූරුණු සියුම් වූ                      -           දැනුමෙන් කිම ? ඇති පල
            අන් ඉසුරට ලොබින්                  -           දයාවෙන් තොර දේ කෙරේ නම්.

176.     දහමට කැමති වි                         -           මඟට පිළිපන්නහූ
            වස්තූවට ලොබ බැඳ                  -           නපුර හිතූවොත් එයින් වැනසේ.

177.     අනුන් සතූ සම්පත                     -           ලොබ නොමවිම යහපති
            එහි පල ලබන විට                     -           විපාකය හොඳ නොවන හෙයිනි.

178.     කරුණ කිම ? කිවහොත්            -           සම්පත අඩු නො විමට
            අන් සතූ ඉසුරකට                      -           ලෝබ නොකිරීම වේ කිසිකල.

179.     දහම දත් නැණැති                      -           අන් සතූ දනට ලොබ නැති
            අය වෙතට සිරිකත                    -           පවා ළංවේ සුදුසු බව දැන.

180.     නො විමසා වන පල                  -           ලොබ බැඳුම පාඩුව දෙයි
            ලොබ නො කිරීම නම්               -           උසස් ගතියෙන් ලාබ ගෙනදෙයි.

19.  කේලාම් නො කිම

181.     දැහැමි බස් මුව.ගින්                  -           නො දොඩා කළත් අදහම්
            කේලාම් නො කියන                 -           උසස් ගූණයම ඉතා යහපති.

182.     මුහුණට සිනාවත්                      -           නැති තැන අගූණ කීමත්
            අදහම් කිරිමට                           -           වඩා නපුරුයි දහම් වනසා.

183.     කේලාම් කීමෙන්                       -           පණ රැකූමටත් වැඩියෙන්
            මරණයම යහපති                      -           දහම් පල ඉන් ලබත හැකි වේ.

184.     මුහුණට මුහුණ දී                       -           නපුරු වදනින් දෙඩුවත්
            පසුව නො ලැබිය හැකි              -           වචන නො කියන් නැති තැනෙකදි.

185.     දහම මුවෙහි ඇත                  -           නමුත් සිත ඉන් හිස් නම්
            එය දිසේ හැමවිට                     -           කේලාම නම් පහත් වදනින්.

186.     පරහට නිගාවන්                        -           කියන අයගේ ඇති වූ
            ඉතා තද නින්දා                         -           සොයා තෝරා පිටත කියැ වේ.

187.     බිඳුවන බස් කියා                      -           වෙන් කරති නෑදෑයින්
            සිනාවෙන් මතූ දම්                    -           පවත්වන්නට නොදත් ඇත්තෝ.

188.     හිතවතූන් වරදත්                       -           පතූරන සොබා ඇති දන
            සතූරනට හැම විට                     -           කවර වරදක් නොම කරාවි ?

189.     කේලම් කියනවුන්                    -           මේ පොළෙව උසුලනුයේ
            අනිකක් නිසා නොව                 -           ලෝක දහමක් වූ නිසාම .

190.     සතූරන් වරද මෙන්                    -           තම සතූ වැරදි දුටුවොත්
            ලෝවැසි දනන්හට                    -           කේලමින් වන වරද වේවි ?


20.  නිෂ්ඵල වචන නො කීම.

191.     වැඩිදෙන නුරුස්නා                   -           පල නැති බස් දොඩන්නා
            නිගා නින්දාවන්                        -           ලබයි සැමවිට සැමදෙනාගෙන්.

192.     මිතූරනට වරදක්                        -           කරනුවට වැඩි නපුරකි
            බොහෝදෙන අබිමුව                -           පලක් නැති වූ වදන් තෙපලුම.

193.     පල නැති කතාවන්                    -           විසිතූරු කර කියන්නා
            දහමින් තොර කෙනකූ              -           ලෙසට පෙන්වයි ඔහුගේම බස්.

194.     බොහෝවුන් අතරදි                   -           බණන පල නැති රළු බස
            දහමට එක් නොවී                     -           හොඳ බවෙන් ඈතටම යාවි.

195.     ගූණවත් දනන් සැම                   -           පලනැති බස් දෙඩුවහොත්
            නිමල බව ගරු බව                    -           බැහැරයනු ඔවුනගෙන් නියතයි.

196.     රසෙහි රස කරමින්                   -           හිස් බස් බණන මිනිසා
            හිස් වූවකූ විනා                         -           නියම මිනිසකූ ලෙසට නො ගැනේ.

197.     සුදනන් අරිටු බස්                      -           තෙපලොත් තෙපලුනාවේ
            එහෙත් පල නැති බස්                -           නො කී නම් එය ඉතා මැනවි.

198.     අනඟි පල විමසන                     -           නැණවත් දනෝ නො කියති
            මහත් පල නොම දෙන              -           වදන් කිසිවිට කූමක් පිණිසත්.

199.     ගූණ නැණැති නිවැරදි               -           මෝහය අඳුර දුරැලු
            පඩුවෝ පල නොමැති               -           වදන් නො කියති අමතකින්වත්.

200.     තෙපලන්න හැම විට                 -           පල ගෙන දෙන කතාවක්
            පල නොම දෙන කතා               -           නො දොඩාම අත් හරිනු මැනවි.

No comments:

Post a Comment