अद्याय 121-133

 

Thirukkural in Konkani तिरुकुरल  -  कोंकणी भाषा

पुस्तक एक: स्‍नेहापासून

अद्याय १२१ शोकाकुल संस्मृति
1201	स्नेहाचे विचाराथकून एकलोचि, वैकल्य नत्तिले संतोषु मिजो असा; । देखून स्नेह, मडचा सूरापसि भारि मधुरमय असा ॥
1202	विचाराक एकलाले स्वकीय प्रियतम दूकि नत्तिले हडता; । ते दकयिता कसले गोडसाणिक खरे स्नेहु मेळोव्चाक जता ॥
1203	एक शिंकिची संगति अयली अनी वचाक गेल्या, । ताणे चिंतन मिजे पासून अथवा ताजे वासना आड वटेन गेल्या? ॥
1204	मिजे ह्नदया थकून तो सोणुवचना केदनाक जाव्नु, । जल्यारि मका असवे एक स्थान तागेले ह्रदया भितरि जाव्नु? ॥
1205	ताणे सोडिलो मका तागेले स्वकीय ह्रदया थकून, । जल्यारियि लज्ज नत्तिले, मिजेलगि थकून तो वचना सोडून ॥
1206	कशी हाव जीवित कडचे? हाव कडता जीवन चिंतन करूक पूर्वकाल, । संतोषाचे दिवस तजे लगि असिले रबिलेना अधिक काल ॥
1207	तरि हाव विसरता कसले अस्तलो हाव ? अनी जल्यारियि, । उज्जान लसले मिजे ह्रदय जायना विसोरचाकयि ॥
1208	मिजे नित्य विचार कोपाक कारण जायना, तशि असा ते । त्या कामुकं बहुमान, परस्पर एकेकलांक अर्पण कर्ताति ते ॥
1209	"अमि असा एकलोचि" ताणे सांगिले, जल्यारि प्रीतिचो जीव वत्ता सोडून । केन्ना हाव चिंतिता ताजे ह्रदय असचे क्रूरतेन ॥
1210	दीर्ग जीवन काडि हे चन्द्रमा अनी जाव्नका अस्तमन, हाव दिकचे तुका असा । मिजो स्नेहु कोण सोडिलो मका, जल्यारि अतंयि मिजेभितेरि रबता असा ॥
अद्याय १२२ उलोव्चे सप्नाखतीरि
1211	स्वपनान्तु ते अयिले दूता मण्कि स्नेहाचे, । कसले अपूर्व भोजन हावे नियोग करचे? ॥
1212	मिजे आदेशाचेरि, तरि मिजे वांकुडे दोळे जत्ता धंपिता, । मिजे दुःख, मिजे स्नेहाक करतली हाव प्रकटीकृत ॥
1213	कोणा थकून उठोवपा समयारि ग्रहणकर्ता हाव । ना आशा, स्वप्नान्तु हाव दिकता, अनी त्या प्रकारि जीवन्त असा हाव ॥
1214	स्वप्न निरूपण कर्ता अनी कर्ता मका पळोव्चाक संतोषयुक्त जाव्न, । तसि, तो कोण करना अन्वेषण मका हाव असा संतोष पविलो जाव्न ॥
1215	किते हावे दिकिल्या एक दिसा वेळारि, मधुर ते दिकिल्या असिले, । ते असा अतंचि मधुर केन्ना मिजे निदान्तु हाव स्वप्न दिकिले ॥
1216	तरि थयि असिले ना चंकूचे समय सोडून, । स्वप्नान्तु मिजे स्नेहु केन्नाचि जाव्नु मिजे थकून वचना सोडून ॥
1217	क्रूर अनी दया नत्तिले चमकूचे समयारि ताणे पळयले; । कित्याक तो तेन्ना कष्‍टदित्ता मका स्वप्नान्तु मिगेले? ॥
1218	केन्ना हाव निदेता, असा तो मिजे भुजारि, हाव दिकता । अनी केन्ना हाव जागो जत्ता तो मिजे मन्न पूर्ण करूक धवता ॥
1219	कोण ते दिकनाति स्वप्नान्तु मुख कामुकांगेले तांगेले, । चंकूचे समयारि चुकानाति मायेस्त आलिंगन तांगेले ॥
1220	कोण ते दिकनाति तका भेट दिताति मका स्वप्नान्तु, । चमकूचे समयारि संगताति, 'ताणे सोडिलो असा मका,' तें दिसता मनान्तु ॥
अद्याय १२३ विलापु संध्या वेळारि
1221	दीर्ग सजीव राब हे संध्या ! तू संध्यावे सत्याक ? । अथवा एक शूल ते गिळता निष्‍ठूर जाव्नु होंकलेले ह्रदयांक  ? ॥
1222	येव्कार  दिव्पि, कळकि संध्यावेळ, प्रकाशित जायना दोळे युगेले; । असवे तुजे अतीव स्नेह निष्‍ठूर दोळ्‍या मण्कि मिगेले? ॥
1223	संध्या वेळाचे दोवाचे थेंबे परिवेष्‍ठित तशीजत्ता, । मिजे पीडेची अंकूरि विकसिता, दुःख वर्धनजत्ता ॥
1224	केन्ना मिजे स्नेह शून्य असा, एक शत्रूसमान दिंसिमरचे, । युद्धाचे भूमिचेरि, येत्ता उत्ताप संचेचे ॥
1225	कसली अनुकंपा हावे केली प्रभाताक हडता आश्वासु ते? । अथवा पीडा संध्येक नवीकृत कर्ता दुःख ते? ॥
1226	त्या सांजवेळा यातना हडता, ना हाव केन्नाचि जाण जलो । त्या मरेन तो मिजो विवाहित भरतारु मिजे थकून मगशि सरलो ॥
1227	मध्यानाचेरि एक बोण्डो, एक विकसित फूल सगळे दिवसान्तु, । मिजे दुःख पूर्ण विकसित जत्ता संध्या वेळान्तु ॥
1228	गोवाळ्याले वेणु असा तुल्या एक मारात्मक शक्तिचे, । तेन्ना ते बन्दन कर्ता दुःख ज्वलित संध्यावेळाचे ॥
1229	संजवेळा सवळी मण्कि हडता जीवाक मिजे दुःखित, । ते दुःखान्तु बुडताति या नगरीन्तु पीडित ॥
1230	यी रात्रि तं; हाव तका चिंतिता कोण केवल चिंतिता । धनाचे, अनी मिजो जीव होळू होळू बुडता ॥
अद्याय १२४ परिक्षीणित जव्चे अवयव
	ती
1231	विचार करचे तजे पसून बहुदूरस्थ गेल्या असा, । मिजे दोळ्यांक विषणता बडता, प्रफुल्ल फुल्लानी लज्जपविली असा ॥
1232	तेजस् हीन दोळे घोर अश्रुधारेन । मिजे कामुकाले स्नेह नत्तिले ते पळेयताति संगचाक जाव्न ॥‌
1233	यी ती भुज्जं गौरवान विवाह दिवसा आसली बरलेलें जाव्नु, । अर्तं वियोगाचि वेदना कर्ता स्पष्‍ट जाव्नु ॥
1234	केन्ना मिजो प्रियतम सोडून गेलो, ते पव्ले नष्‍ट तांगेली मनोरम्यत, । अनी कंकण पडले निसोर्नु त्या हथारि थकून दीन परिक्षीणित ॥
1235	ये हाथ सोडून पडलेले कंकणाचे क्षीणित जल्याति; । क्रूरांगेले क्रूरता ते उलैयताति ॥
1236	तरि मिजे क्षीणित हाथाथकून असा कंकण गेले, । ते दुःखित कर्ता अयकून तका एक क्रूर म्होणु संगिले ॥
1237	तुजे क्षीणित हाथापासून, तरि तू आक्षेप कर्ता, । ते क्रूराचेरि, मिजे ह्रदय, किते यशस्‌ तुका लाभ कर्ता ॥
	तो
1238	तरूणी ती भ्रंग्राचे कंकणयुक्त पांड जले वर्धन, । केन्ना हाव तिगेला आलिंगना हथाथकून सरलो मगल्यान ॥
1239	अंचे आलिंगना मधे एकश्वास वायूचे अयिले, । अनी तिगेले व्हांवता विशाळ दोळे मंदतेन लक्ष दीव्चे असिले ॥
1240	वयवे ते भौरीचे विज्ञाना थकून मेळेले, । तिजे दोळ्याचे ते मंदतेचे लभ्य जलेले? ॥
अद्याय १२५. आत्मगत भाषण
1241	मिजे ह्रदय! जायना वे तुका कायि समाधान विचारचाक ? । अनी दिकूचे एक शमन हया शाश्वत दुःखाक? ॥
1242	ना स्नेहु तुजेरि, हे ह्रदया, कोण एकल्याक, । सोडता! सहन करचे ते असा मूढत्व तुजे भागाक ॥
1243	हे ह्रदया! उपयोग कसलो असलो त्या वेदनाचे दुःखान्तु, । केन्ना तो कोण ते जले करण उदासीन जाव्नु रबचान्तु? ॥
1244	अहो, काडि ये दोळे तुजे कडे मिजे ह्रदया, खतीरि तजे, । उत्कंठित जत्ता पोळोव्चाक तका जीवाक जीर्णित करचे मिजे ॥
1245	तसितसि असा जल्यारीयि हाव अत्याकांक्षित जत्ता ताका जाव्नु, ना मिजेरि स्नेहु तका । हे ह्रदया! जायित वे मका सोडचाक एक शत्रु जाव्नु तका? ॥
1246	मिजे ह्रदया! यो क्रोधु सत्य नयि, तो वत्तोलोचि, । यदि मिजो स्नेहु तागेले आलिंगना पसावत करतलो शमन मिजे कष्‍टाचि ॥
1247	विराम पव्ता स्नेहाक अथवा जावो मिजे लजेचे विकार सोडून वचाक; । मका सहन कोरूक जयना तंका दोगांकयि, मिजे सौम्य ह्रदयाक! ॥
1248	मिजे अल्पमति ह्रदया! ताजे स्नेहाचे अभाव जाणा तू, । अनी जल्यारीयि, सोडून गेलेल्या एकल्या मगल्यान वता तू ॥
1249	मिजे ह्रदया! रबता मिजे मना भितेरि मिजो कामुक । अन्वेषण कोर्नु, कोणाक तू चिंतिता सोदून काडूक ? ॥
1250	तरि हाव अत्याकांक्षित जता तका जाव्नु कोण मका त्याग केल्या असा, । मिजो जीवु पीडन जव्चे अभिमानाचे नाशान कोर्नु असा ॥
अद्याय १२६ संग्रहाथकून ऊन्छ येवप्‌
1251	प्रेमाचे जुजा कुराडि धरवोटो मितर्च्यान फुटेयता, । मर्यादेची खीळि अडचणि जाव्नु मुकारि रबता ॥
1252	किते मनुष्यु म्हणताति स्नेह निष्‍ठूर म्होणु, हाव दिकता; । मद्रातिचे वेळामरेन ते मिजे मनाक नियन्त्रित करता ॥
1253	तरि हाव इच्छिता यो स्नेहु मिजो लिपोव्चाक, । ते दकयता एक शिंकि मण्कि, चित्र नत्तिले एक उपदेशक ॥
1254	मर्यादेन्तु हाव असा तुलना अतीत । हावे लेकिले, जल्यारि स्नेहु कर्ता विश्वास मिजे मनोविकाराक अनावृत ॥
1255	तसलो अभिमान एक प्रणय ह्रदयाक केन्नायि जायना कळचाक, । जायना तशि तका अनुगमन करचाक कोण अभिनय कर्ता शत्रु मण्कि एक ॥
1256	तू संगता मिजे दुःख पूर्ण अभिमान युक्त असा, । केन्ना ते तका अनुगमन करर्ताति कोण मिजेरि प्रीति दकैनाति असा ॥
1257	केन्ना मिजे कामुक तका स्नेह प्रदान करता, । ना दुष्‍कीर्ति अनुभव हाव जाणता ॥
1258	विनीत उत्तरं त्या चोराले, पूर्ण कापटयाचे, । असा आयुद ते बयिलमनीषपणा परिचारकांक भंजन करचे ॥
1259	हाव केले अप्रिय कपट अनी भायिर वचाक प्रयत्‍न कडिलो; । मिजे ह्रदय रडले अनी ताजे हथान्तु हाव रबलो ॥
1260	तागेल्या कोणाले ह्रदयं तुपा मण्कि अग्नीन्तु करगले असा; । ना समचि कपड अप्रीति मनाक लगले असा ॥
अद्याय १२७ अत्याकांक्षित दिकचाक एक मेकांक
	ती
1261	मिजे दोळे नष्‍ट पव्ल्या असा तांचि कान्ति, बोट जर्जरीभूत जल्या, । मेजूचे दिवस पूर्वक मका अनाथ जाव्‍नु सोडिल्या ॥
1262	हे तरूणी प्रकाशमय आभरणयुक्त! तरी हाव आजि विसरला । मिजे हथाक नष्‍ट पव्तले त्या हथा कंकण, मिजे सौन्दर्य नाश तरी जला ॥
1263	ताजे ह्रदय मार्गदर्शनावरि तो गेलो, एक विजय मेळोव्पाक; । हाव असा अतयि जिवन्त, केवल ताजे तोंड अनिकयि पोळोव्चाक ॥
1264	'पुनरागमन स्नेह परिपूर्ण कर्ता संतोषयुक्त मिजे ह्रदयाक' । तसले हर्षान्माद विचार कर्ता मिजे दीन ह्रदयाक संतोष भोगचाक ॥
1265	तरि मका जत्ता पूर्ण करचाक मिजे दृष्‍टि स्नेहाचि, । ये पांडु असले मिजे हाथ कडतले पालायन वोगीचि ॥
1266	हो येवो मिजो घोवु जल्यारि केवल एक दिवसाक जाव्नु, । हाव पित्तलो मिजे संपूर्ण जाव्नु येव्चे तशि अनी दुःख उबतलो दूरजाव्नु ॥
1267	कोपान चोवप्‌, अथवा संमिश्रित जावप्‌ परिवृत्त जाव्न । केन्ना तो मिजो घोव प्रीतिचो दोळ्या मण्कि पुनरागमन जाव्न ? ॥
	तो
1268	जावो मिजो रायु विजयप्रद अनी वितरण कोरो लब्य जलेले ते, । ते हाव आजि रात्रि करयात जेवण अनिकयि गरकडे ते ॥
1269	एक दिवस सात दिवसा मण्कि असतलो कोण ते आशेवप करताति, । ते दिवसा खतीरि केन्ना वियोग पविले परतून येताति ॥
1270	कसलो असा उपयोग मिजो परतून येव्चे, पुनर एक जव्चे अथवा आलिंगन करचे, । तरि ती भिन्ना ह्रदयाचि असून, तिजे मरण कशी सहन करचे? ॥
अद्याय १२८ कळचे तसले एकमेकांगेले विचार
	तो
1271	हाथ सोडून भायर वचे, तुजे दोळे दकयता, । कायि स्वल्प लिपोव्चाक तू ते आशेता ॥
1272	एक बयिलेले गूढभाव, मधुर निष्‍कलंक, मनोज्ञता तिजे, । ते भरता मिजे दोळे, वासाच्या अंकुरि मण्कि दाथ तिज ॥
1273	कशि एक रत्‍नाहारा द्वारा, दोरि ती जत्ता प्रकाशित; । त्या प्रकारि तिजे सौन्दर्य संग्रह एक चित्र गुप्‍त ॥
1274	कोळो उक्तो जलेल्यान असा एक सुगंध प्रकट जल्या; । देखून तिजे मंदस्मित हसूचांत एक गुप्‍त चित्र गूढजाव्नु दवरल्या ॥
1275	कंकण धारण कोर्नु असिले चेंडू चोराय कर्ता गुप्‍त जाव्न । दुःखित जाव्न प्रवर्तन कर्ता ओखदामण्कि एकलाले आरोग्याक जाव्न ॥
	ती
1276	ताजे मोगाचे आलिंगनान्तु मका मेळता स्वल्प दुःखित जाव्न, । ते करता मका भय यें मेळेले जाव्यात स्वल्प असिले जाव्न ॥
1277	मिजे सोडिले समुद्रदेवाले तीरारि थकून, । मिजी कंकणानि कळयले असा मका मस्तकाल पयले जाव्न ।
1278	मिजो प्रियतम सोडून गेल्या मका केवल कलचे दिवसा, । जल्यारि सात दिवसाक जाव्न, मिजे देह व्यर्थ जाव्न वता असा ॥
1279	ती पळेयता तिजे मृदुल हाथ कंकण तीं निसोरन पडच्यान्तु थकून । तीणे पळयलें तिजे पव्लां; सर्वै ये केल्या त्या बयिलेन ॥
1280	दकोव्चे तिजे मोगाचि वेदना तिजे दोनि दोळ्यानि जाव्न, । अनी निम्गूचे समाधानेक जाव्नु असा बयिकेके उपाय जाव्न ॥
अद्याय १२९ आशा पुन: संगमाखतीरि
1281	आनन्द मेळ्चे मनान्तुले चिंतेन्तु अनी दिकूचान्तु संतोष, । खरें स्नेहु, ना तालपत्र रूका सुरापान, दिता तसलो संतोष ॥
1282	केन्ना यथार्थ स्नेह असा दिगूशो तालपत्र वृक्ष असा तासि, । ना स्थान उदासीनतेक, त्या भारी सान एक धान्याक असचे तसि ॥
1283	तरि तो वता ताजे वटेन, ना अनुराग  मक जाव्न असचे, । मिजे दोळे जाण्ता ना प्रतिवचन ना तरि जले मिजे नाथाक हाव दिकचे ॥
1284	मिजो मित्र, हाव गेलो दकोव्चाक अवज्ञता तयारकाण । जल्यारि ह्रदय, विस्मरण जव्चिना ताजे स्नेहाचे नियन्त्रण ॥
1285	मिजे दोळे दिकनाति बडी मिजे सौन्दर्य आलेखना । केत्रा हाव चोयता, हाव मिजे घोवाले दोष दिकना ॥
1286	केत्रा हाव दिकता तका, सर्वै ताजी दोषांक असा कुरडो हाव; । केन्ना करना हाव, कायिना जल्यारि दोषं दिकता हाव ॥
1287	कोण ते असा निशंशय जाव्नु संरक्षणाखतीरि, भरतीरि पौव्चान्तु । हाव जाण मिजे कपड अप्रीति जायसिना प्रतिपालन करच्यान्तु ॥
1288	कोण ते पित्ता तंका, घोड असा मडचाचे सुरापान, । तरि असा लज्जाकर दुरात्मा, तसि असा मिजेरि तुजे स्तन ॥
1289	खरे स्नेह असा मोवाळ एक फुलापसि, तसले लाभ जनक, । पूर्ण परम सुखाचे, प्राप्‍त जत्ता स्वल्प जनाक ॥
1290	हाव लगी अयल्या मण्कि असिले, तिजे दोळे परिपूर्ण अग्नियुक्त जाव्नु, । जल्यारि स्नेहान केला तिका मिजे स्वकीय आग्रहाक अतीव जाव्नु ॥
अद्याय १३० निष्‍ठूर ह्रदय
1291	तू पळे, ताजे ह्रदय असा केवल तागेले, । हे ह्रदया ! कित्याक नयि वे तू स्वकीय मेगेले ? ॥
1292	मिजे ह्रदया ! ना तका प्रीति, जाणा तू । अनी जल्यारीयि तका मित्रा मण्कि वच्‌ तू ॥
1293	'विनाश पविल्याक ना मित्र', ते संगताति अनी तशीच । मिजे ह्रदय, मका त्याग करून, ताजे फाटल्यान तू वच ॥
1294	मिजे ह्रदया, "जा घट्टि, नन्तर सोडून दी" हावे उपदेश दिले । अतं, कोण ते करचे प्रयोजक नैपुण्ययुक्त तसले? ॥
1295	हाव भित्ता, मका ताजो स्नेहु लब्य जायना, अनी केन्ना हाव लभ्य कर्ता असा, । भय सोडून वत्ता तशी मिजे ह्रदय निरंतर दुकीन्तु असा ॥
1296	मिजे ह्रदय रबता मिजे कडेन केन्ना हाव शोकान्त उरता, । अनी खता मका तरि हाव एकाकिन जाव्न चिंतिता ॥
1297	मिजे निकृष्‍ट, मूढ मनान, ग्रहण केलेले असिले । हाव अपमान विसरलो, जल्यारि नयि मिजो स्नेहु, हावे दिकिले ॥
1298	दूषण केलेल्यान तका हडता पीडित अपमान, हाव दिकता; । त्या प्रकारि जीवाक बन्दित जाव्नु, ताजे सद्‌गुण मनाक हडता ॥
1299	अनी कोण सहाय दितोलो मका मिजे दुःखित समयारि, । केन्ना मिजे स्वकीय ह्रदय कर्ता स्वल्प निराकृत शान्ततेचेरि ? ॥
1300	केन्ना अंचे स्वकीय ह्रदयाचे चेष्‍टा असा विचित्र तें, । तुका प्रतीक्ष करूक जायना परकीयतेक परिवर्तन करचे तें ॥
अद्याय १३१ कपट संग्रह
1301	यथार्थ क्रोध, स्नेहाक ना बव्गोवप्‌ दकोव्चे । धरारि, ताजे तीव्र कश्ट अम्का असा कळचे ॥
1302	कपट विरक्ति स्नेहाचेरि ते मिटा समान असा । आहारचेरि; चड्‌ जाव्नु असचे, ते एक चूकिओ जाव्नु असा ॥
1303	कश्टान्तु पडलेले एकल्याक आलिंगन नत्तिले सोडचे, । असा अधिक करचे कश्ट कोणाक तंका दुःखित मुखाचे ॥
1304	कत्तोरचे एक  बव्चे वलीचे मूळ तशी असा समान । सोडून वचे एक कामुकु कोण तो असा कपट विरक्ति समान ॥
1305	योग्य मनुष्याक मरेन, भीरुता कपटयुक्त । तरुणीले फुल्लासमान दोळे, असा सौन्दर्य युक्त ॥
1306	स्नेह अप्रीतिचे अभावान अल्प अथवा वोड असचे, । असा हरवे अथवा पिकले फळासमान; असा ते चुकीचे ॥
1307	कामुकांगेले क्रोधावेश हडता ताजी वेदना, भयान्वित । ते मधुर पुनःसंगम जव्चे दीर्घ विलंब हडचे जाव्यात ॥
1308	कसले चांगपण दुःखितांक करयात केन्ना थयि कोणीय ना असा । कळ्चाक अनी ग्रहण करचाक दुःख ते एकल्याले असा? ॥
1309	उदाक थण्डायेचे सविळीन्तु मधुर असा ते; । तशी असा थण्डायि एक वेळारि केन्ना कामुक मेळताति ते ॥
1310	कोण मका सोडता उत्कंटित दुःखान्तु अनी वत्ता, । तिका मिजे ह्रदय अनुरक्त असूचे जाव्न दकेयता ॥
अद्याय १३२ फटवणे कोप
	ती
1311	सर्वै बयिलो भोगताति सुख तुजे स्नेह समभावनेन अनुकंपित, । तू चलं मनस्थ, हाव तुगेले आलिंगना थकून जत्ता संकुचित ॥
1312	अमी चंकिली; तो शिंखिलो; ते कारण चांग प्रमाणि हाव जाण जली; । ताणे लेकिले ते "दीर्घायुष्‍य असा तुका", हाव संगतली ॥
	तो
1313	तरी हावे धारण केले एक फुल्लचि माला ती असा रडची जाव्न, । 'तू धारण करता ते दुसरी बयलेले दोळ्यां खतीरि जाव्न' ॥
1314	'हाव कर्ता स्नेह सागटां पशि चड्‌' हवे सौम्यान उल्लो केलो, । "कोणा परस चड्‌ ?" ती रडली, तिजो क्रोध फुटलो ॥
1315	'ये जीवितान्तु अमी सोडून वचे ना', हावे संगिले; । 'तेन्ना ! हावे पाठु केलो तुगेली चिंता', अनी आश्रुधारा तीणे सोडिले ॥
1316	"हाव केन्नाचि केल्याचिंतन तुका", हावे संगिले, जल्यारि तीणें दिले जवाब जव्न; । तेन्ना कित्याक तू विसरता जली? अनी फाटसरता मिजे पक्षा थकून ॥
1317	तिणे केले आशिरवचन मिजे शिंकीक, जल्यारि वोगी क्रोधाक हरण केले, । ती रडली 'कोणाक तुवे चिन्तन केले केन्ना तुवे शिंकिले' ? ॥
1318	हावे केले नियन्त्रण मिजी शींकि, ती रडली अनी बोबाटिमरता, । "तुंगेलो विचार मिजे थकून तू लिपेयता" ॥
1319	केन्ना हावे प्रयत्‍नुकेलो तिजे असूयेचे मन शांतता करूक । ती रडली, दयेस्ता मण्कि वय वे तू दुसरांक ? ॥
1320	हावे केली चिंता अगाध अनी तिजेरि पळेयता अनी ती असा ॥ रडली 'केन्ना तू पळेयता मका, कोणाले रूप तू पळेयता असा'? ॥
अद्याय १३३ फटवणेचे कोपाचे रमणीयता
	ती
1321	तरि तो असा दोषहीन, जल्यारि तो त्या रीतिरि प्रेम करता, । मिजे ह्रदय कपट जळपी जाव्नु चलता ॥
1322	कपट कोपु दीता जल्यारि वेदना स्वल्प असूचे जाव्नु, । अनी केन्ना प्रीति आवर्जित जता, ते करता अनिकयि फुल्लले जाव्नु ॥
1323	खंचेयि लोकान्तु उत्कृष्‍ट सुख ना उत्तप्‍त लज्जापसी । केन्ना ह्रदयं भूमि अनी उदाक  मिश्रित प्रवाह जता, तसी ॥
1324	कपट विरक्ति भितेरि, स्नेहाचि गांठि बांन्‍दिल्या जाव्न असा । तन्तु एक शस्त्र एकलाले ह्रदय फुटोव्चाक दिकिल्या असा ॥
1325	तरि असा दोषाथकून विमुक्त, एकलाले मृदुल मोगाचे हथा थकून, । स्वल्प सोडून रब्चे असा तजे जाव्नु प्रत्येक मनोरंजन ॥
	तो
1326	तुगेलो आहार जिरोव्चाक असा श्रेष्‍ठ खंच्यापसि, । स्नेहान्तु, कपटयुक्त कोपु असा अधिकमधुर आलिंगनापसि ॥
1327	कामुकागेले झगडयांन्‍तु नाष्‍टपविल्याक केन्नाचि लाभ मेळता, । पुनर संगमान्तु बोडलो संतोषु तांका लभ्यजता ॥
1328	केन्ना मका कळचे अम्गेले संगमाचे दोवुलगिल्या बौरियो दोळ्याचो । अनिकयि, खंचे फटव्णेचो कोप दिता ताजे उत्तापाचो ? ॥
1329	जावो तिजे झळझलेचे आभरण कपटाचेरि विरक्ति जाव्न, । हाव ते मागणे करतलो 'अहो रात्रि' तुजे आधिपत्य राभ दीर्ग जाव्न ॥
1330	स्नेह करचे, स्नेहाचे विरक्ति दित्ता आनंदाचेरि; । जल्यारि अनुरक्त आलिंगन मेळेयता मधुर हर्षोन्मादाचे उच्च स्थानारि ॥

 

तिरुकुरल - कोंकणी भाषा (Back to contents page)