A Capitulis XXXI ad XXXVIII

Tirukkural in Latin

இலத்தின மொழியில் திருக்குறள்

Translated into Latin by Fr. C.J. Beschi in 1730.

Chapter 31. Non irasci
301	Si irasci caveas in eum, qui id meretur, dici poteris irae fraenator; nam in eum, qui id meretur, quid si irascaris, quid si non irasscaris?
302	Insuper irasci in te potentiores malum est; sed multo pejus erit irasci in tibi inferiores.
303	Cum ex eo semper tibi malum obveniat, noli alicui irasci, sive te major sit, sive minor, sive aequalis.
304	Est ne hostis tam noxius uti interior hic hostis nempe ira, quae vultûs laetitiam et cordis serenitatem destruit.
305	Si teipsum a malius defendere cupis, ab irâ cave, nam nisi caveris, tu amet ira te cruciabit.
306	Irae ignis non modo eos, in quibus gignitur, adierit; sed etiam tabulm securitatis quam in hoc miseriarum pelago habent, nempe consanguineos, et amicos absumit.
307	Ejus qui iram sibi proficuam putando eam sibi comitem adsciscit, ruina ita infallibilis est ictus manu terram percutientis.
308	Etiam ei, qui tibi tale malum fecit, ut aequet splendorem plurium ignium sinul junctorum, si possible tibi erit, non irasci optimum crit.
309	Si quis neque irascendi cogitationem in corde admiserit, omnia quae cogitaverit bona simul obtiuebit.
310	In ira exorbitantes sunt mortuis similes; qui iram fraenant, similes sunt iis, qui in coelo felicitur vivunt.

        

Chapter 32. Nemini malefacere
311	Inculpatorum virorum condito est nemini malum facere, etiam si inde talem felicitatem obtenturi sint, quae ipsis celsitudinem pariat
312	Inculpatorum vivorum conditio est, etiam si quis ex odio ipsis malefaciat ei malum non referre.
313	Et ipsis hostibus non sunt facienda mala; nam postquam illa faceris, tibi inevitabile damnum afferent.
314	Tibi malum facientis plectendi optimus modus est, beneficium ipsis faciendo pudore affectos eos dimittere.
315	Quid tibi spirituales ac divinae scientiae proderunt, si alienum malum perinde ac proprium cavere nescias.
316	Quod tu nosti malum esse, ne consupiscas alteri facere.
317	Quovis tempore, cuicumpe, quantulum-cumpe illud sit, volens ac prudens, malum [ne facias] cavere optimum est.
318	(Text missing)
319	(Text missing)
320	(Text missing)

Chapter 33. Non occidere.
321	(Text missing)
322	(Text missing)
323	(Text missing)
324	(Text missing)
325	(Text missing)
326	(Text missing)
327	Quamvis tua ipsius vita a te separatur, tu noli facere malum separans alterius dulcem vitam.
328	Quamvis et bonum et magna felicitas sequatur ex viventium occisione (uti contingit in victimarum immolatione), tamen sapientes abhorrent ab emolumento proprio aliorum nece comparato.
329	Qui munere funguntur necandi viventia, minimae notae sunt in aestimatione eorum qui talis officii vilitatem agnoscunt.
330	Non desunt, qui videntes aliquem obesa membra prae se ferentem, et valdè infelicem vitam ducentem, dicant eum alicujus necis reum esse.

Chapter 34. Mundanaramrerum instabilatis.
331	Quod caducum esi, stabile esse opinari inscitia est religioso valdè noxia.
332	Divitiarum adventus est uti adventus spectatorum ad publicum ludum; abeunt vero eodem modo, quo dissolvitur spectatorum coetus absoluto ludo.
333	Divitiae instabilis conditionis sunt, quapropter si eas obtineas statim lis utere, ad virtutum exercitium, quae unicè stabilem tibi fructum affere possunt.
334	Quod a nobis dies dicitur ostendit se tanquam temporis mensuram quamdam; sed illum ritè percipientibus, non est nisi gladius vitam secans.
335	Antequam linguae loquela desit, et sindultus guttur intercipiat, bona opera festinanter.
336	Frequentissium in hoc mundo est dici de aliquo, quod heri exstitit, et hodie non est.
337	Qui nec sciunt an per unum instans victuri sint, innumera monte moliuntur futuro tempore agenda.
338	Aviis ovum deserendo volans symbol est unionis animae cum corpore.
339	Generatio et interitus sunt veluti somnus et vigilia.
340	Si anima tanquam gospes in corpore moratur, monne certum est corpus non esse propriam animae domum.

Chapter 35. Omnibus mundanis rebus renunciare.
341	Qui ab omnibus mundanis rebus se disjungit, non experietur afflictiones, quae ob iis proveniunt.
342	Si desideras frui gaudiis, quae in hâc etiam vitâ omnium renunciatio affert, citô renuntia, ut illis diu frui possis.
343	Qui ad caelum anhelant, opus est ut eodem tempore, et suos sensus mortificent, et omnia quae possidunt, relinquant.
344	Perfecti poenitentis est nihil possidere; alicujus enim boni temporalis possessio, cum caussa sit, ut animus illaquèetur, poenitentiam quoque destruet.
345	Si nostrum corpus intolerabile pondus est nos retardans ne ad coelum festinemur, quid quaeso erit, si supra hoc pondus adjecerimus pondus affectuum ad caetera nobis extrinseca?
346	Qui a se removet fascinum, quo amor proprius, et amor eorum quae possidemus nos fascinat, gloriam assequetur quam ipsorum caelicolarum plurimi adepti non sunt.
347	Qui nunquam deserunt affectum bonorum sentibilium, nunquam desinent ab iis cruciari.
348	Qui perfectè omnibus reuunciant, aeternam beatitatem obtinent; caeteri omnes, a suorum affectuum rete illaqucati, et a suis desiderus fascinati, a caelo distinebuntur.
349	Si affectas omnes obtrumeaveris, ab alterius vitac suppliciis liber evadens, ad caelum festinabis; si secus feceris, ab aeternâ beitate diu disteiitus, variis cruciatibus obuoxius eris.
350	Dei amorem tenaciter prehende, et ut sonsibilium amorem extinguas, illum ipsum Dei amorem quotidie tenacius prehendere, atque augere studu.

Chapter 36. Verum assequi conari.
351	Fascinatio quâ quis sibi suadet, verum essc, quod verum non est, infelix vitae genus in altero mundo causabit.
352	Tenebris (nempe infernalibus), amotis, suavitas (i.e. beatitas nempe aeterna) obveniet illi, qui a fascinatione liberam et puram ab erroribus scientiam acquisivit.
353	Qui omne dubiam a se aliendo, verum assequi conatur, quamvis in terrâ existat, caelo valdè proximus erit.
354	Quid tibi proderit scientia omnium quae quinque sensibus objiciuntur, si veri scientiam non assuquaris.
355	Veri assecutio in co consistit, ut cujuseunque rei, cujusvis conditionis sit, non quas primo obtutui objiciuntur, sed proprias ac veras ejusdem qualitates, causas et effectus assequaris.
356	Qui in hoc mundo apud sapientes discendo veri Dei notitiam assequuntur, viam ingredientur, quae non est iterum in mundum illos ductura.
357	Si tua mens attentè omnia conciderando verum Deum assequatur, procul dubio noli cogitare quod aeternam vitam non sis assequuturus.
358	Veri assecutio illa est quae talem obtinet veri Dei notionem, ut fugando inscitiam, quae post mortem miseram vitam causat, ad aeternam beatitatem perducat.
359	Si assequendo veram notionem illius, qui rebus omnibus adhaeret (nempe Dei), ita vivas ut in te omnino pereat mundanis rebua adhaesio, tibi non adhaerebunt mala, quae adhaererent, si illam vivendi rationem infringeres.
360	A malis omnino immunis non eris, nisi illorum trium, nempe, cupidatis, aversionis, et veri ignoratiae ipsum quoque nomen in te extinguatur.

Chapter 37. A sensibilibus ipsa quoque desideria divellere.
361	Desiderium sensibilium a sapientibus vocatur semen, quod omnibus nullo unquam tempore desituram iufelicem vitam post mortem parit.
362	Si aliquid desiderare vis, desidera a te abigere infelicitatem, quae post mortem sequitur: id vero non assequeris, nisi desiderando omnium desideriorum carentiam.
363	Immunitas ab omni sensibilium desiderio adeo magna felicitas est, ut in hoc muudo et in altero similem uon habeat.
364	Omni desiderio carere ab omni labe immunitatem parit; illud verò assequeris, si verum assequi studueris.
365	Ab omni malo immunes dicentur ii qui omne desiderium abegerunt; caeteri, licet aliqua hujus mundi mala effugiant, ab alterius vitae malis immunes non ernut.
366	Religiosi propria virtus est cavere a desideriis sensibilium, quae homines decipirnt illaqucantque.
367	Desideriis carentes omni malo carebunt; si desideria adsint, nulla licèt sit alia caussa, mala indesinentia incessenter venient.
368	Si desideriis, quae inter omnia mala pessima mala sunt, extinxeris, in hâc quoque vitâ indesinentem felicitatem assequeris.
369	Si desireria superando extineris, eâ ipsâ, quam cogitas, viâ opera assequeris, quae tibi ab omnibus malis immunitatem afferant.
370	Si a te elongaveris desideria, quae insatibilis conditionis sunt, eo ipso instanti meritum assequeris ad id quod immutabilis conditionis est (nempe ad beatitatem).

Chapter 38. Divinorum Decretorum irrefragabilitas.
371	Si divitas lucrandi statutum tempus adveniat, statim industriosus evades; si illas amittendi tempus adveniat, statim ad laborandum piger, et ad divitias servandas ineptus evades.
372	Quamvis valde solers quis sit, si ei divitias amittendi statutum tempus adveniat, statim insipiens quis sit, si divitias lucrandi statutum tempus advenerit, solers evadit.
373	Licèt quis multas ac subtiles scientias suâ ingenii subtilitate didicerit, insipientia quam affert divitias amittendi statutum tempus, ejus ingenii subtilitatem.
374	Duplex in mundoproprietas, nempe divitem esse et sapientem; valde latam differentiam patiuntur; nam aliâ viâ quis lives evadit; aliâ sapiens.
375	Si divitias lucrandi statutum tempus advenerit, omnes ad felicitatem et divitias assequendas ineptae occasiones opportunae et aptae evadent; si illud non advenerit, omnes lucrandi opportunitates ineptae evadent.
376	Quod ex divino statuto non habet conditionem ut-sit tuum, tuum non erit, quamvis multum labores in eo custodiendo; quod ex divino statuto tuum est, etiamsi illud procul a te projicias, a te procul non ibit.
377	Etiamsi immensas divitias cumulaveris, non erit tibi possibile iis frui supra mensuram quam Deus tibi praefinivit.
378	Etiamsi, qui pauperrimi sunt, non concipient propositum renunciandi omnibus, nisi Deus avertat impedimenta quae adesse statuit.
379	Si scis quod tu cupis fieri non posse, nisi cum adid praefinitum tempus advenerit, quando illud non fit, quare quaeso tristaris.
380	Quidquid excogitaveris ut divia decreta retardes, illa semper tuas industrias omnes praeibunt; quid in mundo divinis decretis potentius.