tel13

Thirukkural in Telugu తిరుక్కురళ్ (Translator: గురుచరణ్)

 

121. తలపోత
1201	మధువుఁ ద్రాగినంత మైకమ్ము గ్రమ్మును కామమట్లు గాదు గనిన చాలు.
1202	ఎట్టులైన నేమి ఇంపౌను కామమ్ము తలచినంతఁ దీరు తాపభరము.
1203	తలచినట్లు దలచి తలుక మానెనో వచ్చినట్లు వచ్చి వదలె తుమ్ము.
1204	మేము వారి మదిని మెలగుదుమో లేమొ మరువ మతని మాదు మానసముల.
1205	తలపఁ డతడు నన్ను తానెట్లు వలపింప సిగ్గు మాలి నాదు చెంతవచ్చు.
1206	ఇన్నినాళ్ళు బ్రతికి యున్నది యెట్లన్న దలచి తలచి ముందు వలపులన్ని.
1207	మరచుటన్ను మాటె మండించు హృదయమ్ము మరచి బ్రతుకు మాట మాట యగునె.
1208	ఎంత దలచుకొన్న నేమని కినయండు ప్రియుడొనుగునట్టి ప్రియమదౌను.
1209	ఎంతగానొ జెప్పె నిర్వుర మొకటని చెంతలేక నివుడు చింతబెట్టె.
1210	విడచినట్టివాని వెదకి పట్టెడుదాక గదలిపోకుమోయి కలువరాజ.

 

122. స్వప్నసుఖము
1211	దూతగాగ ప్రియుని తోడుక వచ్చిన కలకు విందుజేతు కనులముందె.
1212	కాటుక కనులందు కలవచ్చి ప్రియుడున్న సిగ్గువిడచి యన్న జెప్పుకొందు.
1213	ఎదుట లేనివాని నిదురలో గల గని ఉసురు నిల్పుకొందు నున్నదనుక.
1214	నేరుగాను జూడ నేరనివారిని నిదుర లోన దెచ్చి నిలుపు వలపు.
1215	కామ సుఖమునందు కలయు నిజము రెండు ఒకటిగానె తోచుచుండు ప్రియుల.
1216	మేలు కలయె జూడ మేల్కోలు లేకున్న వదల దగుత ప్రియుడె స్వప్నమందు.
1217	నిజ సుఖమ్ము నీయనేరని ప్రియు దేల కలను వచ్చి యిట్లు కలతబెట్టు.
1218	నిదురలోన ప్రియుడు హృదయమ్ము పైనుండు నెదనుజేరు నతఁడు నిదురలేవ.
1219	కలలు గనినయట్టి కాముకు లందఱు పగలు పొగలుచుంద్రు వలపు దలచి.
1220	వాడుకొంద్రు ప్రియుడు వదలినాడని యూర కలను వచ్చుటెల్ల కానలేరు.
123. సంధ్యా సమయము
1221	సంధ్య సంధ్య కాదు చంపంగ వచ్చిన గాల మగునుగాదె కాముకులను.
1222	సంధెవయ్యు నీవు మంద మందెదవేల నీకు గూడ తోడు లేకనేన.
1223	మంచుకనుల సంధ్య మంద మందమ్ముగా వచ్చి వచ్చి బాధ హెచ్చుపవచు.
1224	విరహులందు సంధ్య ప్రియుడుండ నిదిజూచి పగను దీర్చుకొనును వైరివిధము.
1225	ఉదయమునకు నెట్టి యుపకార మొనరించి సంధ్య కేమి జేయజాలనైతి.
1226	సంధ్యకాల మింత సంకటంబని నేను తెలియనైతి ప్రియుని గలిసినపుడు.
1227	ప్రొద్దుతోడబుట్టి పెద్దదై దినమంత నిరియు సంధ్యవేళ విరహ బాధ.
1228	వేణుగాన మపుడు వినిపించె మధురమై చేదు గాగ నిపుడు చెవిని బడును.
1229	సద్దుమణిగియుండు సంధ్యలో నూరెల్ల నాయకుండు లేని నావిధంబు.
1230	సఖుని వెడచిపెట్టి చావకుండెడి నన్ను చంపుతున్న దిపుడు సంధ్య వచ్చి.
124. కృశత
1231	ఏడ్చి యేడ్చి ప్రియుని యెడబాటు కోర్వక కనులు చిన్నవోయె కలువ లెదుట.
1232	విరహ బాధనెల్ల వెలిబుచ్చగా నేమొ పరితపించి కండ్లు పాలిపోయె.
1233	బలిసి యున్న నాటి బాహువులే సడలుట తెలియఁబరచు ప్రియుడు తొలగియుంట.
1234	కంకణములు జూరు కరపద్మములనుండి తోడులేని యట్టి దుఃఖమునకు.
1235	క్రూరుడుంచు నూరి వారల కెఱిగించు వాడివత్తలైన బాహు యుగళి.
1236	గాజు లూడఁజూచి కాంతుని దూరంగ వినగ జూలనైతి ప్రీతి దొఱగి.
1237	గొప్పబడవె మనస చెప్పుచు ప్రియునితో చెన్ను దఱిగెనంచు చేతులెల్ల.
1238	సడలినంత కొంత దృఢ బాహుబంధమ్ము మందమయ్యె కాంతి మగువ నొసట.
1239	కౌగిలింపు సడలి గాలి దూరిన యంత నల్లనైన కండ్లు తెల్లనయ్యె.
1240	వన్నె దొఱగినట్టి నెన్నుదురును గని కన్నులింక కొంత వన్నె దఱిగె.
125. నిర్వేదము
1241	తెలిసియున్న నీకు దెలుపవే హృదయమ్ము మదన తాపమునకు మందునొకటి.
1242	వలతువేల నీవె వలపుగాడిట లేక బ్రతుక జేతగాని పాడు మనస.
1243	ఏను నీవు వగచి యేమౌను హృదయా వలపుగాడు కరుణ దలుపఁడేని.
1244	కనులఁగూడ నీతొ గొనిపొమ్ము హృదయమా కోపపడును ప్రియుని చూపుమందు.
1245	ప్రేమజూపి వెనుక విడచినాడని తాను విడువనగునె నేను వెఱ్ఱి మనస.
1246	బింకమేల మనస ప్రియుని జూచినతోడ విరహకోపమెల్ల పరుగుదీయు.
1247	వదలవలయు నొకటి వలపైన సిగ్గైన వశముగావు రెండు వలపునందు.
1248	వలచినట్టివాడు వదలంగఁ జూచియు వెంటబడుదువేల వెఱ్ఱిమనస.
1249	తలచునట్టి ప్రియుడు తలపులో నుండఁగఁ గానడంచు వెదకనౌనె మనస.
1250	తలపు లేనివాని దలపోయ దలపోయ జూడ జూడ మేని పొంపు దఱగు.

126. భంగపాటు
1251	ఎగ్గు సిగ్గులనెడి యినుప సంకెళులెల్ల పగిలిపోవు కామ పరశు హతికి.
1252	కామమునకు వేరె కార్యమ్ములేదొకో పగలు రాత్రి యనక బాధబెట్టు.
1253	మరతు మరలు నెంతొ మదన వేదన నన్ను తోచుకొనుచు వచ్చు తుమ్ము వోలె.
1254	పట్టువడక యింటి గుట్టుగా నేనేమె బట్టబయలు జేవె వలపు నన్ను.
1255	‘ఛీ’ యటన్న వారి చెంత జేరని గొప్ప కామకాళి యందు గానరాదు.
1256	విసుగు గొన్నవారి వెంబడింపగ నన్ను బట్టు కొన్న కామ మట్టి దగును.
1257	వలసినట్లు నన్ను వలసించు ప్రియునితోఁ గూడినపుడు సిగ్గు గూడనైతి.
1258	పురుషడాడు కల్లబొల్లి మాటల తీరు మమ్ము మోసగించు మరుబలమ్ము
1259	కోపదంచఁ జోతి గోపించు నంతలో మనసు దీర నతని మరలు గొంటి
1260	వేడిజేయ గరుగు వెన్నవంటి మనసు కొంతు గలియువేళ కరుగకున్నె.

127.  ఉత్కంఠ
1261	కాచి కాచి కనులు కాయలైపోయెను ఎంచి యెంచి వ్రేళ్ళ యంచు లరిగె.
1262	అందమెల్ల దొరగి యాభరణము లూడు నప్పుడైన మరువ నైతి ప్రియుని.
1263	దూరమేగి నట్టి వారి రాకనుగోరి బ్రతుకుచుంటి నెన్ని బాధలున్న.
1264	కలసినట్టి వాని కలియంగ నా బుద్ధి కొమ్మ కొసల కెక్కు కోర్కె లెదిగి.
1265	కనుల ముందు ప్రియుడు కనిపించినంతనే పాండురంపు తనువు పసిమికెక్కె.
1266	ఒక్కసారి వచ్చి వచ్చి నీ చెలికాడు కామ బాధదీర గరచి తిందు.
1267	ఏమి చేతొ దెలియనేతేరఁ జెలికాడు చిత్తమంతలోనె తత్తరించు.
1268	రాజు గెలుచుగాఁత రమణితో యూ ప్రొద్దె సంధెకాల విందు నందుకొందు.
1269	ఒక్క దినమెయైన యుగముగాఁ దోఁచును కాండు నెదురు జూచు కామినులకు.
1270	ఉన్న మనసు కొంత నూడిపోయిన వెన్క కలియుటైన యెకటె కలియకొకటె.

128. భావప్రకటన
1271	దాచఁబూను కొనిన దాగక చెలికఁడ్లు భావమొండు దెలియ బరుచు నాకు.
1272	కనుల సొంపు, సిగ్గు కరవల్లవంబులు స్త్రీల శోభకెల్ల జీవమిచ్చు.
1273	మణుల దారమెట్లు గనిపిఅమ్చునట్టులే మగువ సొంపునందె మనసు తెలియు.
1274	మగువ మర్మ మెల్ల మందహాసము దెల్పు పరిమళంబు దెలుపు పగిది మొగ్గ.
1275	గాజులు కదలంగఁ గాదన్న ప్రేయసి మర్మమందె నాకు మందు దొఱికె.
1276	వలచి రాక నన్ను తిలకించుటను జూడఁ నలుక యేమొ వదలి తంచుముందు.
1277	ప్రియుడు లేదటన్న వేదన నాకన్న ముందుగానె గాజులందు దెలినె.
1278	నిన్న ప్రియుని విడచు టెన్నంగ నామేను వారమైన యట్లు పాలిపోయె.
1279	కంకణములు జూచి కాల్జూచి నొయ్యన భావమొండు భామ బయట బెట్టు.
1280	కామ బాధనెల్లఁ గనుచూపులో నిల్పి నిలువుకొనుటె కలికి వలపు బలము.

129. కలయిక
1281	కన్నఁ దలచుకొన్న గామమ్మునకు మత్తు కల్లు ద్రాగినపుడె కలుగు మత్తు.
1282	అలుక బూనరాదు యావంత యైనను గుమ్మడివలె వలపు కోర్కెలున్న.
1283	నన్ను గనని యట్టి నాధుని గననని చెప్పు లేక గనులు కలపె నతని.
1284	కలహ మాడ దలచి కదలితి నో సఖి దాని మరచి కలయ దలచె మనసు.
1285	లేఖ ప్రాయునపుడు లేఖిని గననట్లు కాంతుజూడ దప్పు గాంచనైతి.
1286	ఉన్న నాడు దోస మొక్కటి దెలియదు దూరమైన దెలియు దొసగులన్ని.
1287	మునుగటెరిగి నదికి బోవుట వంటిది వలపు గానితోడ కలహమాడ.
1288	మాన నౌనె కల్లు మర్యాద గాదని విడువనగునె ప్రియుని విటుడటంచు.
1289	కోమలంబు వలపు కుసుమంబు కన్నను ననుభవించు వార లరుదు దాని.
1290	కోపగించెగాని కోర్కెను దీర్చంగ ముందు బడెను కౌగిలందుకొనగ.

130. ఆక్రోశము
1291	వారి వారి మనసు వారితో సుండంగ నీవు నట్లె యుండ వేల మనస.
1292	ప్రేమలేని వాని ప్రియుడంచునో మనస చూచునంత జేర చూచుటేల.
1293	కాముకులకు వేరె గతిలేమి యెఱిగియో వెంట దగులుచుంటి వెఱ్ఱిమనస.
1294	ప్రణయ కోపమందు భయపెట్టినట్లుగా వలపు దీర్చుకొనక వగతువేల.
1295	చేరకున్న బాధ చేరిన విడబాధ బాధ దప్ప దింక బాడు మనస.
1296	మనస! నీవు నన్ను దినివేయు చున్నావు ఒంటరిగను నెట్టు లుండ నింక.
1297	మరువరాని సిగ్గు మరచితి ప్రియునందు మనసు దగలి వేరుమార్గ మరయ.
1298	జీవతాశ నతని చెడుగుల వర్ణింప తనకె లోపమంచు దలచి దలచి.
1299	మనసుకన్న తోడు మరి యెవ్వరుందురు తోడులేదటంచు దుఃఖమేల.
1300	తనదు మనసె తనకు ననువు గానప్పుడు చుట్టరికము వేరు చుట్టుకొనునె.

131. ప్రణయ కలహము
1301	చేర్చి కౌగిలంప జేయంగ పొలయల్కు ప్రణయ మందు మధుర భావమగును.
1302	వలపునందు నలుక వంటకమం దుప్పు హెచ్చు తగ్గులైన హితము దప్పు.
1303	ఉన్న కోపమట్లె నుచ్చదశకుఁ జీవ గౌగలింపనై తిఁగలిసి ప్రియుని.
1304	పొలతి నలుక బాపి బుజ్జగింపక యున్న లతను వ్రేళ్ళతోడ లాగినట్లు.
1305	రసిక వరుల టన్న రమణుల బొలయల్క నెడద విరియ జేయు గడుసుదనమె.
1306	పండు టెక్కువైన పండకగాయైన నిష్ఫలంబె యలుక నియమ మిట్లు.
1307	విరహ మరుగనట్టి ప్రియునితోఁ గలహింపఁ గలియడేని మరలఁ గష్టమబ్బు.
1308	అలిగి లాభమేమి యర్థంబుగాకున్న విరహబాధ హెచ్చి విసుగుబుట్టు.
1309	నీరుతోడ నీడ నెమ్ముది నిచ్చును కలహ భావమిట్లు వలపు గలప.
1310	విరహమందు ముంచి వెడలిన వానితో కోపపడక కోర్కె కూడనెంచు.

132. కలహ సూక్ష్మత
1311	అతని వెడద రొమ్ము నంటనైతిని దాకి ముగ్దలెల్ల జూచి మురిసిరౌట.
1312	తుమ్మె తుమ్మునంత తుమ్ముకు నూరని పలుకరింతు ననుచు నలుక మాని.
1313	మాల వేసుకొంటి మానిని వెంటనే ఎవరు చూడ వేషమిట్టు లనియె.
1314	ఎక్కువ గలదంటి మక్కువ నీపైన అందు కలిగె నెవరి కన్న యనుచు.
1315	ఇంక నిన్ను విడువ నీ జన్మకని జెప్ప కార దొడగె నీరు కండ్లనుండి.
1316	తలచుచుంటినంటి తలుపంగ మరచితో అనుచు విడచె గౌగిలిని తనంత.
1317	మంగళమనె తుమ్ము మరునిముసమ్ము కే ఎవరి దలచి తుమ్మితివనె యలుక.
1318	తుమ్ము నణచుకొంటి తొయ్యలి వెంటనే తలచుకొన్న దెవరు దెలుపమనియె.
1319	కొసరి కొసరి యెట్లొ కోపంబు దీర్పగా ఎవరు నేర్పరనుచు యింతి యలిగె.
1320	మౌనముగను జూడ మనసులో నీకున్న మగువ యెవ్వతె యని మరల యలిగె.
133. పొలయలుక సుఖము
1321	వారియందు నెట్టి నేరమ్ము లేకున్న కలహమందె వలపు పులకరించు.
1322	ప్రణయ కలహమందు వలపు వాడినగాని హానికన్న మేలె యధికమగును.
1323	కామమందు ప్రణయ కలహమ్ము కన్నను సౌఖ్యమిచ్చు వేరె స్వర్గమేది
1324	కలహమాడి యీడ్చి కౌగలించిన బలము తలచుకొన్న నిపుడు దడను బుట్టు.
1325	దూరమగుట మంచి, నేరమ్ము లేకున్న కలసియుంట కన్నఁ గౌగలించి.
1326	ఆరగింపుకన్న నరుగుటలో నింపు కౌగలింపుకన్నఁ గలహ మింపు.
1327	కలహమునను గెలుపు వలపునం దోటమి కలయికందుఁ దానిఁ దెలియనగును.
1328	రసము ప్రణయమునను నొసలు జెమర్చఁగా కామకేళిఁ దనియఁ గలహమాడి.
1329	రమణి యలుక నుండ రాతిరి పెఱుగంగఁ గౌసరి యాసఁదీర్పఁ గోరుకొందు.
1330	కామమునకు ప్రణయ కలహమ్ము జీవమ్ము భోగమునకు నదియె పూర్ణరక్ష.